Kuzey Işıklarını Görmek veya Görmemek

“Daha önce hiç Kuzey Işıkları’nı gördün mü?” – ne zaman İskandinavya’dan bahsetsem duyduğum ilk soru. Yakın zamana kadar bu soruya cevabım “hayır” dı. Açıkçası daha önce hiçbir İskandinavya seyahatimde Kuzey Işıklarının peşine de düşmemiştim. Bu seyahatlerimin çoğu Kuzey Işıkları mevsimi içinde dahi değildi. Mevsimsel olarak en yaklaştığım seyahat dört yıl önce Kuzey Işıkları sezonunun genelde sonu kabul edilen Nisan başında gerçekleştirdiğim İzlanda seyahatiydi. Kaldığım otelde çok tatlı bir İngiliz çiftle arkadaş olmuştum. Her gece farklı bir Kuzey Işıkları turuna katılıp, kahvaltı vakti otele dönüp, üzgün bir şekilde “bu gece de göremedik” demelerini anımsıyorum. İzlanda’ya kadar gelip, tüm soğuğa ve gittikçe azalan görme şansına rağmen her gece Kuzey Işıklarının peşine düşmekten kendilerini alamıyorlardı. Benim Kuzey Işıklarına karşı kayıtsız kalışımı ise biraz garipsediklerini hissetmiştim. Aslında Kuzey Işıklarına karşı kayıtsız değildim. Daha ziyade İzlanda’yı “Kuzey Işıkları” ile özdeşleştirip, sonrasında ise Kuzey Işıklarını göremememin getireceği hayal kırıklığının İzlanda seyahatinin bütününe etki etmesinden çekiniyordum. İzlanda seyahatimde hissettiğim bu duygu her seyahatim açısından geçerli (Kuzey Işıklarına atfedilen bu önem konuyu biraz daha dramatik kılıyor tabi). Bu nedenle de seyahatlerden önceden beklentilerimi kontrol altında tutmaya çalışıp, belirli deneyimlere yönelik olarak şartlanmamaya çalışıyorum.

Hiç Kuzey Işıklarını gördüm mü?

Geçtiğimiz Şubat ayında on bir günlük bir Norveç seyahatine çıktım. Seyahatin ilk üç gününde yakın arkadaşlarımla Norveç’in kuzeyinde küçük ve çok güzel bir şehir olan Tromso‘da kaldık. Her ne kadar sıklıkla aramızda “Kuzey Işıkları” konuşması geçse de, hemen takibinde birbirimize Kuzey Işıklarını görmeme ihtimalimizin de olduğu ve yine de bu seyahatin çok iyi bir fikir olduğunu anımsattık. Daha çıktığımız ilk gece turunda Kuzey Işıklarını görünce, turdan Kuzey Işıklarını görmeden geri dönseydik ne hissederdik test edemedik. Siz ama yine de çok şanslı olduğum düşünmekte acele etmeyin – ben o hissi kısmen de olsa deneyimledim.

Arkadaşlarım İstanbul’a döndükten sonra gezinin kalan sekiz günü içinse planım bence Dünya’nın en güzel yeri olan Lofoten Adalarında tek başıma bir kulübede konaklamaktı. Lofoten’e bu üçüncü seyahatimdeki amacım diğer seyahatlerime oranla daha uzun bir süre adada konaklamak, eşsiz kış doğası eşliğinde adayı dolaşabilmek ve farklı ışık koşulları altında fotoğraflamaktı. Kuzey Işıklarından bahsettiğimize göre not etmeliyim ki, daha önce hep yaz mevsiminde gittiğim Lofoten Adaları Dünya’da Kuzey Işıklarını en güzel manzaralar eşliğinde görebileceğiniz yerler alasında listeleniyor. Kuzey Işıklarının kendisini görmek de başlı başına çok güzel bir deneyim ancak ışıkları ne tür bir doğa ortamında gördüğünüz de deneyimin güzelliğine etki edebiliyor. Haliyle – yukarıdaki fotoğrafta da olduğu gibi -ışıkları nispeten daha düz bir doğa eşliğinde görmekle, Lofoten‘de aşağıdaki fotoğraftaki manzarada görmek arasında muhakkak ki bir fark vardır.